Dan is het dus toch niet alleen Stadsdeel Noord dat zo boomonvriendelijk is, maar ook Zuid-Oost heeft hier een handje van blijkt:

Zodra een boom de jaren des onderscheids bereikt vertonen onze stadsdeelbestuurders een eigenaardige pavlovreactie: die boom moet weg. Ieder sloop-, bouw- of herstructureringsplan wordt aangegrepen als een dankbaar excuus om het openbaar groen uit te dunnen. De kaalslag bij de honingraatflats, de dorre vlakte rond het Anton de Komplein, de plannen voor het vernachelen van het Bijlmerpark en, vorige maand nog, het kappen van nagenoeg alle bomen in de Poort: groen verdwijnt waar de deelraad verschijnt.

Bomen, zo luidt de officiële redenering, bevorderen het gevoel van onveiligheid. Achter iedere volwassen boom kan zich immers een straatrover schuilhouden. Het feit dat de Bijlmerbewoners moord en brand schreeuwen bij elke nieuwe aanslag op hun groen wordt schouderophalend genegeerd. U wilt geen groen, vindt de deelraad, en daarmee basta. Toen tijdens de storm van 18 januari de ene na de andere boom omver ging moeten ze bij het stadsdeel op de tafels hebben staan dansen.

De Noord-Zuidlijn is hier in Noord een uitstekend excuus geweest om massaal aan bomenkap te doen. En het waren geen dertien in dozijn boompjes ook, maar massieve, decennia oude bomen met karakter. Van die bomen waarvan de takken nog niet in het keurslijf waren gedwongen om ze maar zoveel mogelijk op een kindertekening van een boom te laten doen lijken. Maar ja, bomen zijn lastig, vragen maar onderhoud en leveren niets op, dus kappen maar.

Tags:
Amsterdam, stadsvernieuwing, bomen