Twee weken aan het strand zonder internet en tv en alleen maar lezen lijkt me geweldig, maar het zal er voorlopig niet inzitten. Één van de boeken die Michel heeft gelezen heb ik ook pas gelezen, The Inheritance of Rome, waarover hij schrijft:

Ik vond het, in tegenstelling tot Martin, noch droog noch moeilijk om door te raken: het ideale boek om aan het strand te lezen, met mijn voeten in het water en mijn hoofd bij de Merovingers, bij de Karolingers, bij de Abassieden, bij de Byzantijnen. Wickham start met een grondige stand van zaken in het Romeinse Rijk anno 400, en gaat dan van onderwerp tot onderwerp en van regio tot regio tot in 1000. Hij valt noch in de val van het onze schooltijd (“de val van Rome! alles is nu anders!”), maar hij is toch ook redelijk ferm tegen de reactie op die oude moralistische kijk (“alles is toch min of meer hetzelfde gebleven, met de Midellandse Zee in het midden en met religie en cultuur en zo”).

Kijk, bij dit soort boeken is de manier waarop je het kan lezen zo belangrijk. Als je zoals Michel de tijd ervoor kan nemen, ongestoord kan lezen tot je het beu raakt, dan is het inderdaad geen droog boek, maar kom je helemaal in het ritme van Chris Wickham’s verhaal. Die luxe had ik zelf niet en ik las het grotendeels in de tram op weg naar werk of huis, of ‘s avonds in een verloren half uurtje. Dan schiet het niet op en kan zelfs het meest boeiende boek wel eens de slaap opwekken.

Michel las ook stapels en stapels strips, maar foei, alleen maar Amerikaanse. En dat in het land dat toch de bakermat der Europese strip is… Toegegeven, zo’n trade paperback van een paar honderd pagina’s leest een stuk makkelijker dan een stapel albummetjes van elk 48, maar da’s geen excuus!