De media hebben het maar moeilijk met de SP

Anja Meulenbelt legt uit waarom de media maar moeite hebben met de SP:

Ja het is ook echt sneu voor de media dat de SP steeds maar geen sappig nieuws levert in de trant van kandidaat partijleiders die vechtend over straat rollen, elkaar subtiel of minder subtiel afzeiken, dat de SP geen partij is die tot op het bot verdeeld is, en er dus weinig reden is om je eigen positie te versterken door te gaan lekken in de media of daar probeert je concurrenten in de partij een kopje kleiner te maken. De SP is ronduit saai. Voor journalisten.

[…]

Nou, als je niet iets nieuws kunt verzinnen, dan warm je ouwe kliek op. Dan lees je in de Volkskrant dat de afdrachtsregeling ‘gevoelig ligt’ binnen de partij, dat is een gezellig onderwerp dat eindeloos weer terugkomt, en ergens anders dat de bobo’s er voor gezorgd hebben dat het onderwerp van de agenda van het congres is afgevoerd omdat het niet uitkomt, onenigheid zo vlak voor de verkiezing. Verrassing: de afdrachtsregeling ligt helemaal niet gevoelig binnen de partij. Er is regelmatig over gedebatteerd. En de uitkomst is elke keer hetzelfde: een hele grote meerderheid wil de afdrachtsregeling handhaven, en als we kijken naar de leden die verandering willen is dat zelden het afschaffen van de afdrachtsregeling, en gaat het er soms over de manier waarop die uitgevoerd wordt. Binnenkort is er een praktische evaluatie over de regeling, om te kijken of er in de uitvoering wat bijgesteld moet worden. Maar de afdrachtsregeling gaat niet afgeschaft worden.

De afdrachtregeling, waarbij mensen die voor de SP in de Tweede Kamer of elders worden gekozen hun salaris en/of onkostenvergoedingen voor een groot gedeelte moeten afdragen aan de partij, is inderdaad nog nooit controversieel geweest binnen de partij. Het is misschien wel het belangrijkste verschil tussen ons en de andere partijen, dat je in de SP niet carriere kan maken, niet de volksvertegenwoordiging kan gebruiken als aanloop naar het grote geld, zoals ook bij bv. de zich nog steeds sociaal-democratisch noemende PvdA kan. Zie je Jan Marijnissen al naar Shell gaan? Dacht het niet. De enigen die daar echt moeite mee hadden toen ik actief lid was, waren de baantjesjagers en andere opportunisten die door het succes van de SP in 2001-2005 op de partij afkwamen. En die vertrokken meestal net zo snel weer.

Buiten de partij hebben natuurlijk veel meer mensen problemen met deze aanpak, maar dat zijn niet mensen die het beste voor hebben met de partij. Deze aanpak werkt, heeft ervoor gezorgd dat de SP altijd onafhankelijk kon blijven, nooit compromissen heeft hoeven sluiten op kernwaarden. Het heeft ervoor gezorgd dat er geen kloof is tussen de partij “elite” van kamerleden en andere volksvertegenwoordigers en partijmedewerkers aan de ene kant en het “gewone” partijslid aan de andere kant. Mensen met geschikte kwaliteiten en inzet kunnen heel snel “carriere” maken als het nodig is en niemand voelt zich te goed om de handen uit de mouwen te steken. Daarom hebben we ook het grootste aantal actieve leden van elke partij, omdat iedereen op gelijke voet met elkaar omgaat.

En dat is niet eng sektarisch, dat is zoals het hoort in een socialistische partij.

Janmaat voorbij

Piet Hein Donner, je weet wel, die minister van Binnenlandse Zaken die eruit ziet als een dominee die iets te veel friemelt aan de jongentjes op catechese, heeft het einde van de multiculturele samenleving aangekondigd:

DEN HAAG – De Nederlandse samenleving en de ‘waarden waarop deze berust’ moeten in ons land centraal staan. Dat schrijft minister Piet Hein Donner ( Binnenlandse Zaken) in vervolg op het Regeerakkoord in zijn donderdagavond verschenen Integratienota.

Zo wordt gelaatsbedekkende kleding in de openbare ruimte verboden, als het aan Donner ligt. Dat zou per 1 januari 2013 moeten ingaan.

Hij spreekt van een ‘koerswijziging’ waarmee het kabinet ‘afstand neemt van het relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving’.

De samenleving verandert, ook door de komst van migranten, maar mag ‘niet uitwisselbaar zijn voor welke andere samenleving dan ook’.

Het is verder niet aan de overheid om mensen te laten integreren, maar aan de migranten zelf om daar hun best voor te doen. Die moeten uit zichzelf proberen een nuttig lid van onze samenleving te worden. Integratiebeleid voor specifieke groepen gaat van de baan.

Toen Janmaat dit soort onzin verkocht in de jaren tachtig werd hij door alle weldenkende mensen, links en rechts uitgekots. Dertig jaar later hebben Christelijk Rechts en Liberaal Rechts hem ingehaald, hun ziel verkwanseld. Het beleid wordt op een zakelijke manier uitgelegd door mannen in keurige maatpakken, maar het denken erachter is Bruin.

Een Nederlands Bruin natuurlijk: geen hysterisch gezwaai met vaandels en dagmarsen met glimmende laarzen, maar het vingertje van de dominee, de hand achter het raag gordijn, het onvermogen om te accepteren dat er mensen zijn die niet van Andre Hazes, haring en boerenkool hangen en het brandende verlangen om terug te kunnen gaan naar de mythische jaren vijftig van “Toen Was Geluk Nog Heel Gewoon” toen Holland nog Holland was.

Dat is wat er bij Henk en Ingrid aan de hand is, maar voor de politici zijn dit soort maatregelen slechts afleidingsmanoeuvres voor nieuws zoals dit:

Oorzaak van de tegenvallers is volgens het college de ”aanzienlijke rijksbezuinigingen”, minder inkomsten uit bouwplannen en een sterke toename van het aantal bijstandsgerechtigden. Om die klappen op te vangen wordt jaarlijks, behalve in 2012, ruim 130 miljoen euro gekort op de zogeheten Wet werk en bijstand. Dat betekent dat er minder geld beschikbaar komt om mensen weer aan het werk te krijgen.

Laat de burger zich druk maken over de kleding die hun buren dragen en ze hebben een stuk minder tijd en energie om tegen je bezuinigingen te vechten.

Cartoonist Hajo de Reijger bekritiseerd voor Obama spotprent

Hajo de Reijger is een politieke cartoonist die naast werk voor Nederlandse kranten en publicaties ook internationaal aan de weg timmert. Zo maakte hij naar aanleiding van het omkomen van Osama Bin Laden, gedood door Amerikaanse commando’s vorige week de volgende spotprent:

spotprent van Hajo de Reijger over Obama

Helaas kwam dit hem op kritiek te staan, want de spotprent, geinspireerd door The Lion King werd als racistisch gezien door veel lezers van de The Daily Lobo, een universiteitskrant in New Mexico. De spotprent imiteert de scene uit de film waarin KimbaSimba voor het eerst aan de andere dieren wordt getoond –door een baviaan. En als je dan Obama in die rol neerzet en ook zijn gezicht ietwat vervormd om hem er nog wat meer op te laten lijken, dan is de associatie met racisme inderdaad snel gelegd…

De cartoonist heeft het natuurlijk zo niet bedoeld, zoals hij ook uitlegd op de Cartoon Movement blog:

“It sometime happens that people ‘misread’ a cartoon,” Hajo told me in an email. “In this case it’s quite interesting and sad, because it shows how sensitive this issue still is in the US. And how insecure some people still are about racial equality.”

[…

“If I have to draw black people or other minorities, I make sure I never make fun of them because they’re black or belong to a minority,” Hajo says. “In this way it can never be racist.”

Hajo zei ook dat hij de Lion King gebruikte omdat president Obama dit zelf ook had gedaan toen hij de draak stak met de Republikein Donald Trump tijdens het jaarlijkse dineetje met de Witte Huis correspondenten.

Het is allemaal vrij naief en een beetje dom. Obama kan de draak met zichzelf op deze manier steken, want mijn zijn verwijzing naar deze film nam hij de racistische denkbeelden van Trump en andere zogenaamde “Birthers” –mensen die geloven dat Obama geen echte Amerikaan is maar geboren is in Kenya i.p.v. Hawaii– op de hak te nemen. Maar dit valt in de spotprent van Hajo helemaal weg, want de dood van Osama Bin Ladne heeft hier niets mee te maken. Wat overblijft is dan een racistisch cliché van een zwart iemand als een aap of bijna aap, wat zeker in de Verenigde Staten een lange geschiedenis kent.

Dit was door Hajo natuurlijk niet met opzet gedaan, maar hij had er gewoon niet voldoende over nagedacht, mede omdat hij de culturele context niet voldoende kent waarin deze spotprent verscheen. Ook in Nederland zouden er wel mensen zijn geweest die dit racistisch hadden gevonden, maar hier zijn we er ons veel minder van dit soort dingen bewust. In de Verenigde Staten met zijn lange geschiedenis van slavernij, onderdrukking en strijd om gelijke rechten is men veel gevoeliger voor alles wat naar vooroordelen ruikt. Was Hajo een Amerikaanse striptekenaar geweest, dan had hij deze tekening niet gemaakt — in ieder geval niet per ongeluk…

Ook Uri Rosenthal erkende Zahra Bahrami’s Nederlandschap niet



Want anders had hij wel meer zijn best gedaan om haar executie te voorkomen. Als je het belangrijker vindt een wit voetje bij de Amerikanen te halen door te weigeren het toestel van een Iraanse minister te laten bijtanken, dan te kunnen onderhandelen met deze minister over het leven van é&ecute;n van je onderdanen, dan ben je crimineel bezig. Je gaat je bijna afvragen of het Rosenthal wel goed uit zou komen als Zahra Bahrami werd opgehangen, om zo weer een excuus te hebben Iran harder aan te pakken… Bijna.