Category Archives: Islamophobie

Janmaat voorbij

Posted on by Martin Wisse
Reply

Piet Hein Donner, je weet wel, die minister van Binnenlandse Zaken die eruit ziet als een dominee die iets te veel friemelt aan de jongentjes op catechese, heeft het einde van de multiculturele samenleving aangekondigd:

DEN HAAG – De Nederlandse samenleving en de ‘waarden waarop deze berust’ moeten in ons land centraal staan. Dat schrijft minister Piet Hein Donner ( Binnenlandse Zaken) in vervolg op het Regeerakkoord in zijn donderdagavond verschenen Integratienota.

Zo wordt gelaatsbedekkende kleding in de openbare ruimte verboden, als het aan Donner ligt. Dat zou per 1 januari 2013 moeten ingaan.

Hij spreekt van een ‘koerswijziging’ waarmee het kabinet ‘afstand neemt van het relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving’.

De samenleving verandert, ook door de komst van migranten, maar mag ‘niet uitwisselbaar zijn voor welke andere samenleving dan ook’.

Het is verder niet aan de overheid om mensen te laten integreren, maar aan de migranten zelf om daar hun best voor te doen. Die moeten uit zichzelf proberen een nuttig lid van onze samenleving te worden. Integratiebeleid voor specifieke groepen gaat van de baan.

Toen Janmaat dit soort onzin verkocht in de jaren tachtig werd hij door alle weldenkende mensen, links en rechts uitgekots. Dertig jaar later hebben Christelijk Rechts en Liberaal Rechts hem ingehaald, hun ziel verkwanseld. Het beleid wordt op een zakelijke manier uitgelegd door mannen in keurige maatpakken, maar het denken erachter is Bruin.

Een Nederlands Bruin natuurlijk: geen hysterisch gezwaai met vaandels en dagmarsen met glimmende laarzen, maar het vingertje van de dominee, de hand achter het raag gordijn, het onvermogen om te accepteren dat er mensen zijn die niet van Andre Hazes, haring en boerenkool hangen en het brandende verlangen om terug te kunnen gaan naar de mythische jaren vijftig van “Toen Was Geluk Nog Heel Gewoon” toen Holland nog Holland was.

Dat is wat er bij Henk en Ingrid aan de hand is, maar voor de politici zijn dit soort maatregelen slechts afleidingsmanoeuvres voor nieuws zoals dit:

Oorzaak van de tegenvallers is volgens het college de ”aanzienlijke rijksbezuinigingen”, minder inkomsten uit bouwplannen en een sterke toename van het aantal bijstandsgerechtigden. Om die klappen op te vangen wordt jaarlijks, behalve in 2012, ruim 130 miljoen euro gekort op de zogeheten Wet werk en bijstand. Dat betekent dat er minder geld beschikbaar komt om mensen weer aan het werk te krijgen.

Laat de burger zich druk maken over de kleding die hun buren dragen en ze hebben een stuk minder tijd en energie om tegen je bezuinigingen te vechten.

Geert Wilders krijgt in Amerika flink op zijn fikken

Posted on by Martin Wisse
Reply

Onze Geert bevond zich de afgelopen tijd in Florida om daar een prijs op te halen die één of andere rechtste organisatie het nodig vond om uit te reiken. Daar hield hij ook weer eens een speech en het ging er weer niet al te zachtzinnig aan toe. Het gebruikelijke riedeltje aan PVV waanbeelden werd afgestoken: Islam is geen religie maar een totaliserende ideologie, Mohammed was een pedofiel, enzovoort.

Normaal gesproken gaan dit soort dingen er bij rechtse Amerikaanse organisaties in als god’s woord bij een ouderling, maar ditmaal was het voor toch echt te gortig voor de ADL, de
Anti-Defamation League, (het Anti-Belasterings Verbond), één van de oudste Joodse belangenorganisaties ter wereld. Normaal gesproken zijn deze er altijd als de kippen bij om kritiek op Israel te veroordelen als anti-semitisme en niet echt geinteresseerd in het bestrijden van Islamophobie, dus als zelf zij denken dat wat Wilders zegt echt niet door de beugel kan dan moet het gewoon wel erg zijn:

Boca Raton, FL, April 28, 2009 …The Anti-Defamation League (ADL) strongly condemns remarks made over the last few days at various appearances throughout South Florida by Dutch Parliamentarian Geert Wilders.

In his speeches, he claimed that “Islam is not a religion” and “the right to religious freedom should not apply to this totalitarian ideology called Islam.” Mr. Wilders also stated that the Koran is a book of hatred, and that Mohammed was both “a pedophile and a warlord.”

Andrew Rosenkranz, ADL Florida Regional Director, issued the following statement:

The ADL strongly condemns Geert Wilders’ message of hate against Islam as inflammatory, divisive and antithetical to American democratic ideals.

This rhetoric is dangerous and incendiary, and wrongly focuses on Islam as a religion, as opposed to the very real threat of extremist, radical Islamists.

De ADL veroordeelt dus ten scherpste de uitspraken die Wilders heeft gedaan over de Koran als een boek van haat en Mohammed als een pedofiel en krijgsheer, dat Islam geen religie is waar het recht op vrijheid van godsdienst voor moet gelden. Het zegt verder dat Wilders zijn uitspraken niet alleen haatzaaien maar ook tegen de “demokratische idealen van Amerika” ingaan. En dit terwijl Wilders in zijn toespraak nog de ene veer na de andere in de reet van Israel stopte, wat normaal gesproken elke kritiek doet verstommen…

In de Ban van Fortuyn – Jutta Chorus en Menno de Galan

Posted on by Martin Wisse
Reply

De omslag van In de Ban van Fortuyn


In de Ban van Fortuyn
Jutta Chorus en Menno de Galan
344 pagina’s met index
Uitgegeven in 2002

Toen Pim Fortuyn werd vermoord op 6 mei 2002 was dit de eerste politieke moord in Nederland sinds de zeventiende eeuw. Het was dus met recht het eind van een tijdperk, de dag dat de politiek haar onschuld verloor. De moord zette een veranderingsproces op gang wat nog steeds niet is afgelopen. Volkert van der G., Fortuyn’s moordenaar, dacht met zijn daad het land te bevrijden van een gevaarlijk man, maar het enige waar hij echt in is geslaagd is van Fortuyn een martelaar te maken. Fortuyn werd een symbool voor iedereen die eng rechts was, een vlag waaronder veel vieze dingen, ook dingen waar Fortuyn het niet mee eens zo zijn geweest, verkocht konden worden. En alhoewel het “Fortuynisme” en de LPF bijna geheel uit de politiek zijn verdwenen leeft die erfenis van Fortuyn nog steeds voort.

In de Ban van Fortuyn begint terecht met de dag van zijn moord en de nasleep daarvan, waarna een sprong terug in de tijd wordt gemaakt naar Fortuyn’s jeugd en vroege carrieré. Vandaar wordt Fortuyn op de voet gevolgd door zijn turbulente leven, zijn tijd als politicus en uiteindelijk zijn moord en wat er daarna gebeurde met zijn partij. De auteurs zijn twee bekende journalisten die Fortuyn al vanaf het begin van zijn carrieré hadden gevolgd en sympathiek tegenover hem stonden, wat niet betekende dat ze het automatisch eens waren met zijn ideologie en denkbeelden.

Zelf ben ik niet zo’n fan van Fortuyn. Hij was nu eenmaal een rechtse populist met enige neiging naar Islamfobie, in een periode waarin dit vuurtje echt niet meer hoefde te worden aangewakkerd. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest als toen het bekend werd dat zijn moordenaar een blanke dierenactivist was; als het een voortijdige Mohammed B. kloon was geweest dan hadden we echte rassenrellen gehad en niet alleen een fikkie in de parkeergarage van de Tweede Kamer.

Maar wie was Fortuyn nu eigenlijk? Volgens In de Ban van Fortuyn kwam hij in ieder geval uit een kleinburgelijk, provinciaal, Katholiek gezin en was hij vanaf het begin altijd iemand die in het middelpunt van de belangstelling moest staan. Fortuyn studeerde sociologie, rechten, geschiedenis en economie in Amsterdam, kreeg begin jaren tachtig een baan als leraar aan de universiteit in Groningen waar hij Marxistische sociologie onderwees, waar hij langzaam politiek verschoof van het in de mode zijnde linksradicalisme naar de PvdA. In 1986 volgde een benoeming als researcher voor de Sociaal-Economische Raad en drie jaar later werd hij zelfs directeur van de OV-Studentenkaart BV. daar vetrok hij toendertijd met een fikse ruzie, om uiteindelijk als voltijd Elsevier columnist en afterdinner speaker te eindigen. Hierdoor en door zijn vele boeken werd hij langzamerhand een bekende Nederlander, in ieder geval in politieke en zakenkringen, iemand die steeds vaker werd gevraagd om rechts-liberale standpunten te komen verdedigen in de vele discussieprogramma’s die Nederland rijk is.

Maar zijn invloed bleef voorlopig beperkt en hij stonds zelfs bekend als een beetje een loser, die keer op keer goede betrekkingen verloor omdat hij te eigenwijs was en niet zo goed met anderen kon samenwerken. Ondertussen jeukte het bij hem om echt
iets groots te presteren.

En toen was daar Leefbaar Nederland, de partij van Jan Nagel en Henk Westbroek die was ontstaan uit hun succesvolle lokale partijen in Hilversum en Utrecht, partijen die zich afzetten tegen de gevestigde politiek en daar zoveel succes meehadden dat “leefbaar”partijen overal als paddestoelen uit de grond sprongen. Toen deze partijen bij de lokale verkiezingen dan hun beloftes waarmaakten en de grote winnaar werden van de verkiezingen waren de verwachtingen dan ook hooggespannen…

Voor de landelijke verkiezingen was echter wel een leider nodig en dat werd dus Fortuyn, die met de gemeenteraads verkiezingen in Rotterdam al gelijk de Leefbaar partij daar aan een forse overwinning had geholpen. Desondanks stond de top van LN, zo maken de auteurs duidelijk, eerst huiverig tegen het idee om Fortuyn bij de partij te halen; pas toen duidelijk was dat hij een stemkanon van formaat zou zijn werd hij echt gevraagd. Dat gebeurde in november 2001 en ondmiddelijk schoot Leefbaar Nederland omhoog in de peilingen. De tijd was rijp voor een nieuwe, charismatige partij, want de kiezer had genoeg van de grauwe jaren negentig en de arrogantie van de “grote vier”: CDA, PvdA, VVD en D66. Met Fortuyn leek LN die partij te zijn.

Het sprookje duurde niet lang, want al snel ging Fortuyn iets te ver voor de LN top, met zijn voornemen om artikel 1 uit de Grondwet te schrappen als dit artikel hem zo beletten de Islam een “achterlijke godsdienst” te noemen.

Dus toen stichte Fortuyn maar zijn eigen partij, de Lijst Pim Fortuyn en zoals we weten werd deze de op één na grootste partij in de Tweede Kamer bij de verkiezingen van mei 2002. Voor hemzelf kwam het te laat, maar de overwinning voor zijn ide&eulm;n en tegen de oude politiek leek compleet.

Maar ja, de LPF bleek als snel minder een partij en meer een verzameling dorpsgekken te zijn, die met alles en iedereen, inclusief zichzelf, ruzie kregen. Het was een mooie soap, die paar maanden dat ze in de regering zat, maar het toonde aan dat zonder Fortuyn zelf zijn beweging niks kon. Bij de volgende verkiezingen verloren ze het merendeel van hun zetels weer, modderden nog een paar jaar verder maar na de dramatisch verloren verkiezingen van 2006 hieven ze zichzelf maar op. Tot zover het Fortuynisme.

Wat er nu uiteindelijk overbleef van de erfenis van Fortuyn, is onduidelijk. De beweging die hij in gang heeft gezet is op sterven na dood, en zijn roep voor een nieuwe politiek is in de kiem gesmoord. Wat is overgebleven is, helaas, de ongenuanceerde afkeer van de Islam waarmee Wilders nu zo scoort…

Wat is Wilders toch een zielig ventje

Posted on by Martin Wisse
Reply

Geertje Wilders

Wilders de laatste vijf jaar: Moslims dit, Islam dat, geen nieuwe moskees, geen Moslim migranten, de minister is “knettergek”, verscheur de Koran, etc. etc. Wilders vandaag, nu iemand eindelijk eens wat tegengas geeft aan hem en zijn geblaat:

Hoewel voorzitter Doekle Terpstra van de HBO-raad wat „gas terugneemt”, blijft PVV-leider Geert Wilders woedend over diens oproep om een tegenbeweging tegen hem te vormen. „Terpstra heeft gezegd dat ik het kwaad ben dat gestopt moet worden. Dan ben je niet goed bij je hoofd”, aldus Wilders dinsdag.

Hij verwijt Terpstra dat die een ‘fatwa’ (banvloek) tegen hem heeft uitgesproken. „Dan ben je een zieke geest.” Wilders spreekt ook van „een belediging van de PVV-kiezer”.

Zielig hoor. Hij kan dus gewoon echt niet tegen kritiek. Wilders heeft een grote bek en vindt dat iedereen dit moet slikken, maar kan zelf dus niet incasseren.

Politiek Correct

Posted on by Martin Wisse
Reply

PvdA minister Ella Vogelaar (verantwoordelijk voor wonen, wijken en integratie) had van het weekend een interview met Trouw. Hierin zei ze dingen over de Islam die in politiek correct Nederland simpelweg niet door de beugel kunnen. Ze zei namelijk het volgende: “ik wil moslims helpen zich hier thuis te voelen. Islam en moslims moeten zich hier kunnen wortelen, omdat moslims ook burgers zijn van dit land.” Dat kan natuurlijk helemaal niet, laat staan dat een minister mag zeggen dat er op termijn wel eens sprake kon zijn van een “Joods-Christelijk-Islamitische traditie” in Nederland of dat de overheid “steun, óók financiële” zou kunnen geven aan religieuze instellingen van nieuwe Nederlanders. Het laatste is helemaal uit de boze.

Weet de minister dan niet dat integratie eenrichtingsverkeer is, waarbij de nieuwe Nederlander zich volledige moet conformeren aan wat we deze week denken dat het Nederlander zijn inhoudt? Dat het enige wat zij mogen meenemen van hun eigen cultuur hun voedsel is, mits natuurlijk aangepast aan de Nederlandse smaak en eetgewoontes?

Weet ze dan niet dat Moslims “onze kernwaarden” (Rutte) niet onderschrijven, zoals het homohuwelijk (net als CDA en ChristenUnie), het recht van vrouwen om “baas in eigen buik te zijn (net als CDA en ChristenUnie) of de gelijke positie van man en vrouw (net als CU en SGP)?

Alle sarcasme op een stokje, het bijna hysterische gebral waarmee deze nuchterer observaties van de minister werden ontvangen door de usual suspects toont aan hoe politiek correct het zogenaamde Islam-debat is geworden in Nederland. Gezond boerenverstand vertelt ons dat, met een slordig miljoen aanhangers in Nederland, de Islam niet echt snel uit ons straatbeeld zal verdwijnen en dus onvermijdelijk ons culturele en politieke aanzicht mede zal gaan bepalen.

Maar in de huidge politieke realiteit durft nog links nog rechts deze waarheid te verkondigen, laat staan er naar te handelen. In plaats daarvan wordt over de hele linie gehandeld alsof we al deze mensen kunnen dwingen hun eigen cultuur, hun eigen normen en waarden, hun eigen tradities en mas in te ruilen voor de Hollandse, waarbij wordt gedaan alsof de hollanders zelf het allemaal met elkaar eens zijn over wat nou precies onze cultuur, onze normen en waarden en onze tradities zijn. Dit is een waanbeeld en hoe sneller dit verdampt zodat we samen, met heldere blik, echt tot integratie kunnen overgaan, waarbij integratie weer tweerichtings- i.p.v. éénrichtingsverkeer wordt, hoe beter. Het alternatief is een geradicaliseerde, gespleten samenleving.