Preventief fouilleren

preventief fouilleren in Amsterdam

Sinds 2002 hebben we dus preventief fouilleren in Amsterdam, wat betekent dat je gewoon op straat door een politie agent kan worden lastig gevallen en betast. Nu heb ik er niet zo’n moeite mee dat je op Schiphol door een metaal detektor moet om in een vliegtuig te komen, maar de straat is van ons allemaal en ik hoef me echt aan niemand te verantwoorden over wat ik daar doe. Dus géén preventief fouilleren en géén paspoort op zak.

Nu was het de bedoeling dat de fouilleer acties aselect zouden gebeuren: een gebied wordt afgezet en iedereen in dat gebied wordt onderzocht. Wat blijkt nu? Tijdens Koninginnedag werden fouilleer acties uitgevoerd waarbij wél mensen werden uitgepikt en niet iedereen werd gefouilleerd… En volgens het AT5 nieuws bleek bij navraag dat dit al vaker gebeurde!

Wat maar weer eens bevestigt dat als je de politie een vinger neemt, dit in de praktijk al snel een hele hand wordt. Burgerrechten zijn kwetsbaar en moeten zorgvuldig beschermt worden, niet worden opgegeven om een misplaats gevoel van veiligheid te creëren.

“kut-Marokkaantjes”

De Amsterdamse PvdA fractievoorzitter Tjalling Halbertsma had afgelopen week een probleempje. Hij had namelijk in aantekeningen bij de stadsbegroting zich enigzins laatdunkend over Marokkanen uitgelaten. In een passage over het schrappen van subsidie voor de klipper Stad Amsterdam, een project voor werkeloze jongeren had hij het volgende aangetekend: ‘Zet die kut-Marokkaantjes er maar op, kunnen we ze ‘kielhalen’ als ze niet willen luisteren.’ Nadat hij zijn aantekeningen naar de overige fractieleden/wethouders had gestuurd, was één van hen zo onvriendelijk om dit te lekken…

Grote commotie natuurlijk, zowel binnen z’n partij als erbuiten, maar gelukkig mocht hij aanblijven nadat hij zijn (niet al te gracieuse) excuses had aangeboden. Wel bleven sommige PvdA-ers verontwaardigd over het lekken van privé aantekeningen:

Partijleider Rob Oudkerk, wethouder van Sociale Zaken, is wel bereid tot commentaar. ”Het gaat om een intern stuk,” zegt hij. ”Daarin staan wel meer pittige commentaren op de begroting, ook over de onderdelen waar ikzelf over ga. ‘Wat is dat voor gezeik,’ bijvoorbeeld. Onparlementaire taal, maar die vrijheid moet je hebben als je de discussie in de fractie voert. Het woord kut-Marokkaan is de afgelopen tijd een van de meest gebezigde woorden. Ik vind het niet zo gek dat Halbertsma het dan ook gebruikt, al keur ik het daarmee niet goed.”

Maar ja, die heeft dan ook met hetzelfde bijltje gehakt…

Ik moet zeggen, het blijft shockerend. Het doet er niet toe of dit privé aantekeningen zijn of niet, je kan verdomme van een linkse politicus toch wel verwachten dat ie geen racistische taal gebruikt. Het wordt nu gebagatalliseerd als een onschuldige verspreking, een incidentje, maar als iemand zo makkelijk het woord “kut-marokkaantjes” gebruikt dan is er toch wel iets meer aan de hand. Ik zeg niet dat Halbertsma of Oudkerk racisten zijn, maar ik denk wel dat ze niet geheel onbevooroordeeld zijn tegen bepaalde bevolkingsgroepen…

En dus vind ik het niet passen om krokodillentranen te laten over het “lekken” van privé zaken.

Ach en WW

Op dit moment is het zo dat je een Zogenaamde loongerelateerde WW uitkering (LGU) krijgt op het moment dat:

  • Je voldoet aan de wettelijke verplichtingen (ben je bv. wel beschikbaar voor de arbeidsmarkt?)
  • je tenminste 26 van de laatste 39 weken hebt gewerkt.
  • Je in tenminste vier van de vijf laatste jaren voorafgaand aan het jaar van werkloosheid 52 dagen of meer hebt
    gewerkt.

Deze bedraagt zeventig procent van je laatst verdiende bruto salaris, waarbij de duur van de uitkering afhankelijk is van je arbeidsverleden. Als je niet aan de laatste maar wel aan de eerste twee eisen voldoet, kun je een zogenaamde kortdurende uitkering (KDU) krijgen, die zes maanden duurt. De hoogte daarvan is zeventig procent van het relevante minimumloon. Verder bestaat er ook nog de zogenaamde vervolguitkering (VVU), die je ontvangt nadat de loongerelateerde uitkering is afgelopen en die net als de kortdurende uitkering op zeventig procent van relevante minimumloon is gesteld. Deze duurt meestal twee jaar, maar kan oplopen tot zo’n drie en een half jaar voor mensen vanaf 571/2 jaar.

Zoals bekend wil het Balkenende II kabinet dit stelsel drastisch veranderen. Het is moeilijk de volle breedreikte van deze veranderingen te overzien, omdat een aantal ervan vrij stiekem zijn ingevoerd, het hele verhaal vrij technisch is
en moeilijk navolgbaar en er nergens een goed overzicht van wordt gegeven. Daarom wil ik hier een overzicht geven van alle ingevoerde en geplande veranderingen die op stapel staan.

  • Afschaffing kortdurende uitkering.
    Mensen die wel premie hebben betaalt en wel voldoen aan de wekeneis maar niet aan de jareneis, krijgen dus geen uitkering en moeten de bijstand in. Wat betekent dat je eerst je eventueel eigen vermogen (spaargeld, huis, etc.) moet opeten.
  • Afschaffing vervolguitkering.
    Wat betekent dat je nadat je LGU is afgelopen, direct de bijstand in gaat en dat betekent weer dat je eerst je eventueel eigen vermogen (spaargeld, huis, etc.) moet opeten.
  • Verscherping wekeneis van 26 uit 39 weken naar 39 uit 52 weken.
    Dit zal vnl. uitzendkrachten en andere mensen met meerdere, korte contracten treffen. Een kind begrijpt dat het moeilijker is 39 weken uit 52 te hebben gewerkt dan 26 uit 39.
  • Aanpassing arbeidsverleden berekening.
    Nu is het zo dat je arbeidsverleden wordt berekent als een optelsom van het aantal jaren gewerkt in de jareneisperiode en het aantal jaar tussen het begin van deze periode en het jaar waarin je 18 wordt. Neem ik mezelf als voorbeeld, zou ik dit jaar werkloos worden, dan loopt de jareneis periode van 2002-1998, waarvan ik alle jaren jheb gewerkt en worden verder ook de jaren vanaf het jaar dat ik 18 werd (1992) t/m het laatste jaar voor de jareneisperiode (1997) meegeteld. In totaal wordt dit dus vijf + zes = elf jaar. In de nieuwe situatie wil men vanaf 1998 alleen de jaren meetellen die je daadwerkelijk hebt gewerkt, waarbij jaren voor 1998 wel gewoon meetellen (tenzij je pas in 1998 of later 18 jaar wordt).
  • Solicitatieplicht ook voor mensen van 571/2 jaar en ouder.
    Zelfs in de gouden jaren negentig was het moeilijk voor oudere werknemers om een nieuwe baan te vinden, laat staan nu. Deze maatregel betekent dus op zijn minst een hoop overlast voor oudere werklozen en waarschijnlijk dat een groot aantal hiervan uit de WW verdwijnt.
  • Schrappen van het begrip “passend werk”
    Het is nu nog zo dat je als WW-er alleen hoeft te soliciteren op banen die passen bij je arbeidsverleden en opleiding.
    Indien dit begrip wordt verlaten betekent dit dat je in feite moet reageren op elke aannemelijke baan, of je verliest je uitkering. Voor de bijstand is al voorgesteld dit begrip te laten varen; gaat dit ook gebeuren voor de WW?
  • Strengere toepassing van de regels
    Ben je wel onvrijwillig ontslagen, of heb je het je maar laten aanleunen? Ben je wel in verzet gekomen? Ben je blijven
    doorwerken of ging je gelijk naar huis?
  • Korten op uitkeringen bij “gouden handdruk”
    Vaak krijg je bij ontslag volgens de zogenaamde kantonrechterformule een aantal bruto maandsalarissen mee. Er gaan nu stemmen op om deze in mindering te brengen op je WW uitkering.

De WW is een uitkering waar je zelf voor betaalt. Het wordt bekostigd uit de sociale premies die worden ingehouden op je salaris, niet uit de algemene belastingsinkomsten. Ik denk zelf dan ook niet dat al deze maatregelen het rijk zelf veel zullen besparen. Daarbij komt nog dat de WW fondsen stikken van het geld: er is meer dan genoeg om de uitkeringen te betalen. De maatregelen hierboven benadelen stelselmatig de werknemers en speciaal de zwakkere werknemers. Niet alleen zijn ze onrechtvaardig, ze zijn ook nog eens economisch absurd: de regering moet niet bezuinigen in tijden van crisis maar moet juist d.m.v. investeringen de economie direct stimuleren. Dat doe je niet door de koopkracht van arbeiders aan te tasten.

Balkenende II: ITE DOMVM

foto van de kop van de demo

Vandaag meegelopen met de grote Keer het Tij demonstratie tegen Balkenende II; mijn voeten doen nog steeds pijn maar het was het waard. Volgens het journaal waren er zo’n 25.000 mensen bij de demo, wat een 15.000 meer is dan verwacht. Uitstekend!

Het was dan ook errug goed weer voor een demo: dat heb ik wel eens anders meegemaakt. Hopelijk blijven volgende acties net zoveel steun krijgen. één zo’n optocht zal weinig zoden aan de dijk zetten.

De Wetten – Connie Palmen

De Wetten
Connie Palmen
193 pagina’s
gepubliceerd in 1991

Ik ben nooit zo’n fan geweest van den Nederlandsche literatuur, zoals je misschien wel hebt gezien op mijn booklog, maar ik ben dit jaar toch maar weer eens begonnen met wat meer Nederlandse romans te lezen, waaronder dus deze.

De Wetten is Connie Palmen’s debuutroman en was gelijk een ongelovelijk succes, wat wel blijkt uit het feit dat ik hier de vierentwintigste druk in handen heb, die in 1994 uitkwam, maar drie jaar later dus. Er zijn zat schrijvers die dat nog niet eens in een eeuw halen. Het komt niet vaak voor dat een debuutroman van een dus nog onbekende schrijver gelijk zo’n succes wordt, maar ik begrijp wel waarom dat Connie Palmen lukte. Het is gewoon een lekker vlot lezend boek over een thema dat nou eenmaal veel mensen en zeker veel lezers bezig houdt: de zin van het leven. Hoe wordt ik gelukkig, wat is de diepere betekenis van mijn leven, welke levenswetten moet je volgen. Daarnaast en daarmee verweven is dit ook een boek over schrijven zelf en over de schrijfster zelf.

Het is als eerste al geschreven in de eerste persoon, wat een boek altijd een beetje meer persoonlijk en autobiografisch maakt, zeker wanneer de hoofdpersoon en de schrijvster zoveel op elkaar lijken. Beide zijn intelligente jonge vrouwen, geinteresseerd in filosofie en van plan schrijfster te worden. Het roept de vraag af hoeveel van De Wetten waar is en hoeveel fictie.

De Wetten is opgebouwd rondom een serie van zeven relaties met mannen die lijken te bezitten over de wetten van het leven, elk op eigen wijze: de astroloog, de epilepticus, de filosoof, de priester, de fysicus, de kunstenaar en als laatste de psychiater. Bij elk van hen zoekt ze wat zij zelf nog niet heeft: zingeving. Bij elk van hen krijgt ze wel een stukje van de puzzel aangereikt, maar blijft de afbeelding nog onduidelijk; ze moet haar eigen wetgeving vinden.

Hoewel ik het laatste hoofdstuk een beetje vond tegenvallen blijft dit een ontzettend goed boek dat eigelijk iedereen zou moeten lezen. Connie Palmen is de eerste die het gelukt is me geinteresseerd te maken in de filosofie, zo aanstekelijk als ze erover schrijft. Van reputatie dacht ik dat dit een erg Literair en Moeilijk boek zou zijn, maar dat is gelukkig niet zo. Zware Literaire Thema’s, maar gelukkig met een knipoog. Lees het.