Diegene van jullie die mijn Engelstalige blog ook volgen weten dat mijn vriendin en nu echtgenote S. al weer een jaar met tussenpozen in het ziekenhuis ligt. En omdat naar het plafond staren ook zo gaat vervelen heeft ze een abonnement op de ziekenhuis televisie, verzorgt door Patientline. Daar kreeg ik vandaag weer de rekening van. Moet je eens raden hoeveel we moesten betalen voor 97 dagen televisie.
Tweehonderdachtenveertig euro en zeventien cent.
En dat is nadat de “vaste klantenkorting van 27,58 euro ervan is gegaan.
Ondertussen adverteert UPC met digitale televisie, internet en telefoon voor vijfenveertig euro per maand — meer zenders dan dat er via Patientline te krijgen zijn, betere beeldkwaliteit (vooral BBC2 is erg slecht) en ook nog internet en telefoon. Nu is er gelukkig wel gratis wi-fi in het ziekenhuis, want anders zou S. allang gek zijn geworden, maar had ze haar mobieltje niet dan had ze ook voor de telefoon flink moeten dokken.
Tuurlijk, Patientline heeft meer kosten dan UPC: het onderhoud van de televisies, telefoons, koptelefoons en afstandsbedieningen die ze verstrekken kost natuurlijk ook geld en ze hebben ook nog personeel in elk ziekenhuis voor directe ondersteuning tijdens kantoortijden, enzovoort. Begrijp ik. Maar als UPC voor minder dan 18 euro een basispakket kan leveren voor televisie, dan kan Patientline toch ook voor minder dan het vijfvoudige bedrag dat we er nu aan kwijt zijn hun diensten aanbieden?
Zeker voor mensen die langdurig in het ziekenhuis liggen. Als je een weekje in het ziekenhuis ligt dan is de 2,50 per dag nog wel te overzien; maar als je er maanden gebruik van moet maken wordt het een dure grap. Nu hoef je met ons geen medelijden te hebben; we kunnen het betalen, maar er zijn ook mensen voor wie meer dan tweehonderd euro voor drie maanden tv een fikse aderlating is.
Dat moet toch goedkoper kunnen?